Περίληψη μελέτης
Το άρθρο εξετάζει την ενσωμάτωση της τεχνοηθικής και της ηθικής των χάκερ στη ρύθμιση των ψηφιακών δραστηριοτήτων μέσα στον “υβριδικό” ψηφιακό κόσμο, όπου η τεχνολογία και η κοινωνία εξελίσσονται αδιάκοπα. Καθώς τα παραδοσιακά ηθικά πρότυπα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες προκλήσεις, η τεχνοηθική προβάλλει ως καθοδηγητική φιλοσοφία, δίνοντας έμφαση στη διαφάνεια, τη λογοδοσία και το κοινωνικό όφελος. Η πράξη του hacking παρουσιάζεται τόσο ως διασπαστική δύναμη όσο και ως μοχλός καινοτομίας, απαιτώντας μια λεπτομερή ρυθμιστική προσέγγιση που διαχωρίζει το ηθικό hacking από το κυβερνοέγκλημα. Το άρθρο υποστηρίζει την ανάγκη προσαρμογής της νομοθεσίας που αναγνωρίζει την αξία του ηθικού hacking, προτείνοντας διατάξεις “ασφαλούς λιμένα” για την ενθάρρυνση υπεύθυνων πρακτικών κυβερνοασφάλειας. Η προσέγγιση αυτή επιδιώκει να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ πολιτικών φορέων, χάκερ και κοινωνίας, οικοδομώντας ένα ηθικό ψηφιακό περιβάλλον που εξισορροπεί την καινοτομία με την ασφάλεια.
Μπορείτε να δείτε το άρθρο στον πιο κάτω σύνδεσμο
Abstract
This article discusses the integration of technoethics and hacker ethics in regulating cyber activities within the ‘hybrid’ digital world, where technology and society continuously evolve. As traditional ethical frameworks struggle to address modern challenges, technoethics emerges as a guiding philosophy, emphasising transparency, accountability and societal benefit. Hacking is presented as both a disruptive force and a driver of innovation, necessitating nuanced regulation to differentiate ethical hacking from cybercrime. The article advocates for adaptable laws that recognise the value of ethical hacking, proposing ‘safe harbour’ provisions to encourage responsible cybersecurity practices. This approach aims to foster collaboration among policymakers, hackers and society, building an ethical digital environment that balances innovation with security.
You can view the article at the following link